مدیریت بهینۀ سرمایۀ در گردش و ثروت سهامداران

پژوهش پیش رو تأثیر مدیریت سرمایۀ در گردش بر ثروت سهامداران را در شرکت‌های بورس تهران، در دورۀ زمانی 1380 تا 1391 بررسی می‌کند. اندازه‌گیری معیارهای مدیریت سرمایۀ در گردش ، به‎کمک داده‌های برگرفته از سیستم حسابداری، مانند دورۀ فروش کالا، دورۀ وصول مطالبات و اقلام صورت‌های مالی، انجام شد. برای اندازه‌گیری متغیر معرف ثروت سهامداران، بازده تعدیل‎شدۀ سهام را به‎کار گرفته و با استفاده از پورتفوسازی به محاسبۀ آن اقدام شده است. بررسی‌های آماری با استفاده از تحلیل توزیع شرطی داده‌ها و تحلیل رگرسیونی، به شیوۀ پانل انجام شده است. بررسی‌ توزیع شرطی داده‌ها نشان می‌دهد که معیارهای متداول در ارزیابی مدیریت سرمایۀ در گردش ، مانند دورۀ وصول مطالبات و دورۀ فروش کالا، رابطۀ معنی‌داری با بازده تعدیل شدۀ سهام دارند. همچنین، نتایج تحلیل‌های رگرسیونی نشان می‌دهد که رابطۀ مثبت و معنی‌داری بین اجزای سرمایۀ در گردش و معیار بهینگی مدیریت سرمایۀ در گردش با بازده تعدیل شده سهام وجود دارد.